Esma'ül Hüsna ve Dua

EL-METÎN: hiçbir şey kendisini sarsmayan ve kendisi­ne güvenilen; hiçbir fiilinde sıkıntı çekmeyen; çok sağlam demektir.

Allah Teâlâ, kendisine asi olup karşı gelenlere karşı güçlü olduğu gibi, düşmanlarını alt etmede ve onları he­lak etme konusunda da güçlü, kuvvetli ve sarsılmazdır. Dilerse bunları bizzat açıkça imtihan sırrına bile zıt olarak yapar, dilerse insanlarla, dilerse başka mahluklarla yapar; Allah’ın ne askerlerinin ne ordularının sayısı ve sınırı, ne de cinsi bilinmez:

“Eğer siz ona (Peygamber’e) yardım etmezseniz, (biliyorsunuz ki) inkâr edenler onu iki kişiden biri ola­rak (Mekke’den) çıkardıkları zaman, ona bizzat Allah yardım etmişti. Hani onlar mağarada bulunuyorlardı. Hani o arkadaşına, “Üzülme, çünkü Allah bizimle be­raber” diyordu. Allah da onun üzerine güven duygusu ve huzur indirmiş, sizin kendilerini görmediğiniz birta­kım ordularla onu desteklemiş, böylece inkâr edenle­rin sözünü alçaltmıştı. Allah’ın sözü ise en yücedir. Al­lah, mutlak güç sahibidir, hüküm ve hikmet sahibidir.”(Tevbe, 9:40)

Düşününki, bir mağaradasınız ve kıpırdayamayacak ka­dar çaresiz ve sessiz kalmaya mecbursunuz. İki büklümsü­nüz ve Allah’tan başka da sahip çıkacak kimseniz yok. Bir Allah var yanınızda ve bir de size destek olmak için sizinle yola çıkmış arkadaşınız. Kâfirler burnunuzun dibine kadar gelmişler. Hatta üzerinize sıçrayacak şekilde yakınınıza yak­laşıp abdest bozmaya başlıyorlar. Siz yanınızdaki arkadaşı­nıza “üzülme, Allah bizimledir”diyebiliyorsunuz. İşte budur iman ve teslimiyet! Bu teslimiyet korunmayı getirir. Nitekim öyle de oldu. Kafirlerin gözünden sizi saklayan Allah, kim­senin görmediği ve göremeyeceği yerden gelip düşmanı mahveden ordularıyla da onlara y ardım ettiği gibi size de yardım eder yeter ki siz ona güvenip dayanın…

“Göklerin ve yerin orduları Allah’ındır. Allah, mut­lak güç sahibidir, hüküm ve hikmet sahibidir.” (Fetih, 48.7)

“Rabbinin ordularını ancak kendisi bilir. Bu, insan­lar için ancak bir uyarıdır.” (Müddessir,74:31)

Eğer O, dilerse sadece bir karınca ile dilerse bir fare ile bir ülkeyi helak eder. Nitekim bunun örnekleri çoktur. Fira­vunun sarayının altını karıncalara oydurup tepesine yıktı­ğı gibi, Babil’in asma bahçelerini ve İrem bağlarını sulayan barajı bir fare ile yıktı. Fareye barajı tutan keresteleri ye­dirip deldirdi. Hz. Davud’un kumandanlarından Tâlût ko­mutasındaki az bir grup askerle koca bir orduyu bertaraf ettiği şu ayetlerde anlatılıyor:

“(Tâlût’un askerleri) Câlût ve askerleriyle karşı kar­şıya gelince şöyle dediler:”Ey Rabbimiz! Üzerimize sa- bir yağdır, ayaklarımızı sağlam bastır ve şu kâfir kav- me karşı bize yardım et “(Bakara, 2:250)

Böyle içten bir duaya karşı elbette Allah güç kuvvet dolu bir sabır yağdırırdı ve yağdırdı da onları inananla­rı getirdi, düşmanlarını da mağlup etti. Başka bir zaman ise Hz. Muhammed (s.a.v)’in ümmeti bu duayı yaptı ve Huney’de düşmanlarının çokluğuna karşı sabır ve yardım dileyen müminlere Allah sabır ve sebat verip galip getirdi: “Sonra Allah, Resulü ile mü’minler üzerine kendi katından güven duygusu ve huzur indirdi. Bir de sizin göremediğiniz ordular indirdi ve inkâr edenlere azap verdi. İşte bu, inkârcıların cezasıdır.” (Tevbe, 9:26)

Eğer Allah (c.c.) düşmanlarına, kötülük yapan zalimle­re, zorbalara, inkar eden kafirlere ve kişisel planda kendi nefislerine zulmedenlere ve asi olanlara hemen hesap sormuyor, ceza vermiyorsa bu, O’nun engin merhamet ve sabrının sonucudur. Bununla kullarına akıllarını başlarına alsınlar diye mühlet verip tevbe için fırsat tanır. Yoksa aciz­liğinden veya güçsüzlüğünden değildir:

“Ben onlara mühlet veririm. Şünhesiz benim tuza­ğım çetindir.“(A’raf, 7:183; Kalem, 68:45)

Diğer taraftan bütün mahlukatın rızkı, geçimliği ve ya­şaması için gerekli besin maddelerinin verilmesi de yine Allah’a aittir. Herkesin ve her şeyin rızkını veren odur. Di­lediğine yayar ve genişletir; dilediğine de ihtiyacı kadarını verir veya kısıp vermez. Buna da kimsenin itirazı olamaz. Birine az vermesi birine çok vermesi de yine onun bilece­ği bir şeydir. Mal-mülk sahibi malında, mülkünde istediği gibi tasarruf eder, harcar veya harcamaz. Birine az birine çok verebilir kimse ona hesap soramaz:

“De ki: “Ey mülkün sahibi olan Allah’ım! Sen mül­kü dilediğine verirsin. Dilediğinden de mülkü çeker alırsın. Dilediğini aziz edersin, dilediğini zelil edersin. Hayır senin elindedir. Şüphesiz sen her şeye hakkıyla gücü yetensin.”(ÂI-i imran, 3:26)

Ve varlıkların, varlıklar içinde insanların ve hayvanların hemen hepsinin rızkının en azı da en çoğu da Allah’a aittir:

“Şüphesiz Allah rızık verendir, güçlüdür, çok kuv­vetlidir.” (Zâriyât, 51:58)

Bir şey istenecekse sadece ondan istenmeli, birine yalvarmak gerekiyorsa da sadece ona yalvarılmalıdır. Allah’tan başkasına döktüğünüz dil sadece küçültür, alçal­tır; üstelik elinize de hiçbir şey geçmez.