Esma'ül Hüsna ile ilgili en detaylı bilgi kaynağı…
Sureyi Dinle [Surenin yüklenmesi için lütfen bir kaç saniye bekleyin.]
Rahman ve Rahim olan Allah’ın Adıyla
1- Sâd. Uyarı dolu Kur’an’a andolsun (ki sen Peygamberlerdensin).
2- Hayır! O küfre sapanlar (boş) bir gurur ve ayrılık içindedirler.
3- Biz kendilerinden önce, nice kuşakları yıkıca uğrattık da onlar feryat ettiler; ancak (artık) kurtulma zamanı değildi.
4- İçlerinden kendilerine bir uyarıp korkutucunun gelmiş olmasına şaştılar. Küfre sapanlar dedi ki: «Bu, yalan söyleyen bir büyücüdür.»
5- İlahları bir tek ilah mı yaptı? Doğrusu bu, şaşırtıcı bir şey!»
6- Onlardan önde gelen bir grup yola düşerek dedi ki: «Yürüyün, ilahlarınıza karşı (bağlılıkta) da kararlı olun; çünkü asıl istenen budur.»
7- «Biz bunu diğer dinde işitmedik; bu, uydurmadan başka bir şey değildir.»
8- «Zikir (Kur’an), içimizden ona mı indirildi?» Hayır, onlar benim zikrimden bir kuşku içindedirler. Hayır, onlar henüz benim azabımı tatmamışlardır.
9- Yoksa güçlü olan ve karşılıksız bağışlayan Rabbinin hazineleri onların yanında mıdır?
10- Yoksa göklerin, yerin ve bu ikisi arasında bulunanların egemenliği onların mı? Öyle ise araçlara sarılarak göğe yükselsinler (de Allah’ın istediğine vahiy indirmesine engel olsunlar)\
11- (Onlar o gün) Orada, çeşitli gruplardan (müttefik güçlerden), bozguna uğratılmış ufacık bir ordu (olacaktır).
(Bazı müfessirlere göre bu ayet, Mekke’de nazil olmasına rağmen bir mucize olarak Bedir savaşını haber vermektedir ve Müslümanlar henüz bir güce sahip değilken, düşmanlarını «ufacık bir ordu» olarak aşağılamaktadır.)
12- Onlardan önce de Nuh kavmi, Ad ve saltanat sahibi Firavun (ilahi peygamberleri) yalanlamıştı.
13- Semud, Lût kavmi ile Eyke halkı da. (Yalanlayan) gruplar işte bunlardır.
14- Hepsi peygamberleri yalanladı da azabımı hak ettiler.
15- Bunlar da (geldiğinde) bir anlık mühleti bile olmayan bir tek çığlıktan başkasını gözetlemiyorlar
16- (Alay edercesine) Dediler ki: «Rabbimiz! Hesap gününden önce (azaptan bize vaat ettiğin) payımızı çabuklaştırıver.»
17- Onların söylemekte olduklarına karşı sabret ve bizim güç sahibi kulumuz Davud’u hatırla; çünkü o, (her zaman Allah’a) yönelen biriydi.
18- Doğrusu biz dağlara boyun eğdirdik, akşam ve sabah onlar kendisiyle (Davud ile) birlikte (Allah’ı) tesbih ederlerdi.
19- Toplanmış kuşları da (Davud’a ram kıldık). Hepsi de (Allah’ı tesbihte) O’na (Davud’a) dönüp yönelirlerdi (ona uyarak tesbih ederlerdi).
20- Onun (Davud’un) mülkünü güçlendirmiştik. Ona hikmet ve hakkı batıldan ayırt etme (isabetli karar verme) kabiliyeti vermiştik.
21- Sana o davacıların haberi geldi mi? Hani onlar mihraba (Davud’un bulunduğu yere girmek için) yüksek duvardan tırmanmışlardı.
22- Hani Davud’un yanına girmişlerdi de Davud onlardan korkmuştu. «Korkma» dediler, biz iki davacıyız. Birimiz ötekinin hakkına saldırdı. Şimdi sen aramızda hak ile hükmet, (adaletten ayrılıp bize) zulmetme, bizi doğru yola ilet.»
23- «Bu benim kardeşimdir, doksan dokuz koyunu vardır, benimse bir tek koyunum var. Buna rağmen «Beni ona da kefil (malik) kıl» dedi ve bana konuşmada üstün geldi.»
24- (Davud) Dedi ki: «Şüphesiz senin koyununu, kendi koyunlarına (katmak) istemekle sana zulmetmiştir. Doğrusu, iman edip de salih amellerde bulunanlar müstesna, (sermayelerini) karıştıran ortaklardan çoğu birbirlerine karşı saldırganlıkta bulunurlar. Onlar (müstesna olanlar) da pek azdır.» Davud (karşı tarafı da dinlemeden hüküm vermekle sürçtüğünü anlayınca), gerçekten bizim onu denemeden geçirdiğimizi sandı, böylece Rabbinden bağışlanma diledi ve rükû ederek yere kapandı ve (bize gönülden) yönelip döndü.
25- Böylece onu bağışladık. Şüphesiz onun bizim katımızda gerçekten bir yakınlığı ve varılacak güzel bir yeri vardır.
26- «Ey Davud! Şüphesiz biz seni yeryüzünde bir halife kıldık. Öyleyse insanlar arasında hak ile hükmet, istek ve tutkulara (hevaya) uyma; yoksa sonra seni Allah’ın yolundan saptırır. Şüphesiz Allah’ın yolundan sapanlar (var ya), hesap gününü unutmalarından dolayı onlar için şiddetli bir azap vardır.»
27- Biz gökyüzünü, yeryüzünü ve ikisi arasında bulunan şeyleri batıl olarak yaratmadık. Bu, kâfirlerin zannıdır. Ateşten (görecekleri azaptan) dolayı vay o küfre sapanlara!
28- Yoksa biz, iman edip de iyi işler yapanları, yeryüzünde bozgunculuk yapanlar gibi mi tutacağız? Veya (Allah’tan) korkanları yoldan çıkanlar gibi mi sayacağız?
29- (Bu Kur’an,) Ayetlerini, iyiden iyiye düşünsünler ve temiz akıl sahipleri öğüt alsınlar diye sana indirdiğimiz mübarek bir kitaptır.
30- Biz Davud’a Süleyman’ı armağan ettik. O, Pek de güzel kuldu. Çünkü o, (daima Allah’a) yönelen biriydi.
31- Hani akşama doğru kendisine, üçayağının berinde durup bir ayağını tırnağının üzerine diken (çalımlı ve safkan) atlar sunulmuştu.
32- Dedi ki: «Doğrusu ben bu atların sevgisini, Rabbimi anmayı sağladıkları için sevdim.» Sonunda atlar (öylece koşarak) perdede (ufukta) görünmez oldular.
33- «Onları bana geri getirin» (dedi). Sonra da (onların) bacaklarını ve boyunlarını okşamaya başladı.
34- Biz Süleyman’ı (evlat sevgisiyle de) denemeden geçirdik. Tahtının üstüne (sevdiği oğlu olan) bir ceset bıraktık. Böylece (çocuğunu fazla sevmemesi gerektiğini anlayarak tümüyle Allah ‘a) döndü.
35- Dedi ki: «Rabbim! Beni bağışla ve benden sonra hiç kimseye yaraşmayan bir mülkü bana armağan et. Şüphesiz sen, karşılıksız armağan edensin.»
36- Böylece biz, rüzgârı onun buyruğu altına verdik. Onun emriyle dilediği yöne yumuşakça eserdi.
37- Bina ustalarını ve dalgıçlık yapan bütün şeytanları da (emrine verdik).
38- Ve (kötülük yapmamaları için) sağlam bukağılarla birbirine bağlanmış diğerlerini de (onun emrine verdik).
39- «İşte bu, bizim hesapsız ihsanımızdır. (Ey Süleyman!) Artık dilersen (başkalarına) ihsan et, dilersen de (elinde) tut.»
40- Şüphesiz onun bizim katımızda bir yakınlığı ve varılacak güzel bir yeri vardır.
41- Kulumuz Eyyub’u da hatırla. Hani o, «Doğrusu şeytan, bana kahredici bir acı ve azap dokundurdu» diye Rabbine seslenmişti.
42- «Ayağını yere vur! İşte yıkanacak ve içilecek soğuk bir su (dedik).
43- Katımızdan bir rahmet ve temiz akıl sahiplerine bir hatırlatma olmak üzere ona aile efradını, ayrıca onlarla birlikte bir mislini daha da bağışladık.
44- «Eline bir demet sap alıp onunla vur, yeminini bozma.» Gerçekten biz onu sabredici bulduk. O, pek de güzel kuldu. Çünkü o, (daima Allah’a) yönelen biriydi.
45- Güç ve basiret sahibi olan kullarımız İbrahim’i, İshak’ı ve Yakub’u da hatırla.
46- Gerçekten biz onları, (ahiretteki asıl) yurdu hatırlatan katışıksız (bir haslet ile) halis kıldık.
47- Ve gerçekten onlar, bizim katımızda seçkinlerden ve hayırlı olanlardandır.
48- İsmail’i, Elyesa’yı ve Zülkifl’i de hatırla. Hepsi de hayırlı olanlardandır.
49- Bu, bir hatırlatmadır. Şüphesiz muttakiler için, kesin varılacak güzel bir yer vardır.
50- Kapılan kendilerine açılmış Adn cennetleri.
51- İçinde yaslanıp dayanmışlardır; orada birçok meyve ve şarap istemektedirler.
52- Ve yanlarında da bakışlarını yalnızca eşlerine çevirmiş yaşıt kadınlar vardır.
53- İşte hesap günü için size söz verilen bunlardır.
54- Hiç şüphesiz bu bizim rızkımızdır, bitip tükenmesi de yok.
55- Bu (takva sahipleri içindi; ama) azgınlar içinse muhakkak varılacak kötü bir yer vardır.
56- Onlar cehenneme girecekler. Orası pek de kötü bir döşektir.
57- İşte bu kaynar su ve irindir; artık onu içmeleri gerekir.
58- Buna benzer türlü türlü başka (içecekler de) vardır.
59- (Zalim önderlere denir ki:) İşte şunlar sizinle beraber (elim ateşe) girecek olanlardır.» (Zalimler ise derki:) Onlar rahat yüzü görmesinler! Onlar (da bizim gibi) ateşe gireceklerdir.
60- (Zalimlere uyanlar ise,) Hayır, asıl siz rahat yüzü görmeyin! Onu bize siz sundunuz! Ne kötü bir yerdir!» derler.
61- «Rabbimiz! Kim bunu bizim önümüze sürdüyse, onun ateşteki azabını kat kat arttır.» derler.
62- «Bize ne oluyor da kendilerini kötülerden saydığımız adamları göremiyoruz.» derler.
63- Biz onları alaya alırdık (da hata mı ettik), yoksa gözler mi onlardan kaydı (da göremiyoruz)!
64- Bu, cehennem halkının birbiriyle çekişip tartışması kesin olan bir gerçektir.
65- De ki: «Ben, yalnızca bir uyarıp korkutucuyum. Gücü her şeye yeten tek Allah’tan başka ilah da yoktur.»
66- «Göklerin, yerin ve ikisi arasında bulunanların Rabbidir. Güçlüdür, bağışlayandır.»
67- De ki: «Bu (Kur’an) büyük bir haberdir!»
68- «Sizler ise, ondan yüz çeviriyorsunuz.»
69- «Yüce topluluk (melekler insanın yaratılışı hakkında) tartışıp dururken, benim hiç bir bilgim yoktu.»
70- «Ben ancak apaçık bir uyarıcı olduğum için bana vahyolunuyor.»
71- Hani Rabbin meleklere, «Gerçekten ben çamurdan bir beşer yaratacağım» demişti.
72- «Onu bir biçime sokup, ona ruhumdan üflediğim zaman da siz onun için hemen secdeye kapanın.»
73- Meleklerin hepsi topluca secde etti.
74- Yalnız İblis hariç O büyüklük tasladı ve (o zaten) kâfirlerden idi.
75- (Allah) Dedi ki: «Ey İblis! İki elimle yarattığıma seni secde etmekten alıkoyan neydi? Böbürlendin mi, yoksa yücelerden mi oldun?»
76- Dedi ki: «Ben ondan daha hayırlıyım; sen beni ateşten yarattın, onu ise çamurdan yarattın.»
77- (Allah) Dedi ki: «Öyleyse oradan (cennetten) çık, artık sen kovulmuş bulunmaktasın.»
78- «Ve şüphesiz, ceza gününe kadar benim lanetim senin üzerindedir.»
79- Dedi ki: «Rabbim! Öyleyse onların dirilip kaldırılacakları güne kadar bana süre tanı.»
80- Dedi ki: «O halde sen, (kendilerine) süre tanınanlardansın.»
81- «Bilinen vaktin gününe kadar»
82- Dedi ki: «İzzetine andolsun ki, ben onların tümünü mutlaka aldatıp saptıracağım.»
83- «Ancak içlerinden ihlâsa erdirilmiş kulların müstesna.»
84- (Allah) «İşte bu haktır ve ben hakkı söylerim» dedi.
85- «Muhakkak cehennemi seninle ve onlardan sana uyanların hepsiyle dolduracağım.
86- (Ey Peygamber!) De ki: «Ben, buna karşı sizden bir ücret istemiyorum ve (kendiliğinden) bir yükümlülük getirenlerden de değilim.»
87- «O (Kur’an), âlemler için yalnızca bir hatırlatmadır.»
88- «Onun (gaybi) haberlerini (doğruluk açısından) bir zaman sonra bileceksiniz.»